Een goed opgebouwd en vlot geschreven verhaal over thema’s als liefde, verliefdheid en broeierig verlangen: het klinkt als de perfecte vakantieliteratuur. En dat is precies wat Harem, het recentste boek van Ronald Giphart, is. Niet al te zwaar qua inhoud, maar ook weer niet zo licht dat de pagina’s beginnen te wapperen bij het zachtste zomerbriesje.

Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van de 20-jarige Liam, die zich in een boshut in het Zweedse Hedeviken heeft teruggetrokken. Het wordt al snel duidelijk dat Liam niet louter voor zijn plezier heeft gekozen voor de eenzaamheid van de bossen, maar wat de reden van zijn ‘verdwijning’ precies is, kom je maar zoetjesaan te weten.

Bijzondere familiekroniek

In de boshut werkt Liam aan zijn debuutroman, die het verhaal vertelt van zijn vader – de wereldberoemde fotograaf Mac Hope – en diens entourage. Beetje bij beetje ontdek je meer over het spraakmakende leven van Mac en de complexe familiale situatie waarin Liam is opgegroeid.

Ronald Giphart doseert de informatie over zijn personages meesterlijk, waardoor hij er voortdurend de spanning in houdt en je geregeld verrast. Bovendien weet hij als geen ander het overweldigende gevoel van verliefdheid en verlangen te strikken in taal.

Harem leest lekker weg, maar laat je toch ook af en toe vaart minderen om stil te staan bij de grote thema’s van het leven én bij de impact van woorden en beelden. Bovenal toont Harem dat liefde zich niet in een hokje laat stoppen.