Het afgelopen half jaar kreeg ik amper een boek gelezen. Gebrek aan concentratie. Reader’s block, zo je wil. Ik las luttele bladzijden in boeken van auteurs die ik normaal gezien verslind, en legde ze na een poosje weer opzij. Verdwaaltijd – de eerste roman van Kathy Mathys, die ik kreeg aangeboden ter recensie – bleef enkele maanden op mijn salontafeltje liggen. En toen begon ik toch te lezen. En toen werd mijn leeshonger toch weer opgewekt, én gevoed.

Zintuiglijke taal

Dat voeden mag je behoorlijk letterlijk nemen. Er wordt in deze roman heel wat gekookt en gegeten. Niet zo verwonderlijk als je weet dat Mathys debuteerde met Smaak, een culinaire ontdekkingstocht waarin de schrijfster flarden fictie verenigde met non-fictie en vooral eigenzinnig en persoonlijk schreef over wat smaak betekent in ons leven.

Marcia, het voornaamste hoofdpersonage in Verdwaaltijd, is kok in het restaurant van een museum en heeft bijzondere aandacht voor smaken en geuren. Kathy Mathys roept haar wereld op met rake observaties. Dat geldt trouwens net zo goed voor de andere personages: de Amerikaanse schrijver David, die werkt aan een boek over zijn verdwenen jeugdvriendin; Marcia’s beste vriendin Emma, die haar zus en ouders op jonge leeftijd verloor en terugkeert naar haar geboortdedorp; en de jonge kunstenaar Ben, die haast obsessief geïntrigeerd raakt door Emma. Dankzij Mathys’ oog voor detail en haar zintuiglijke taal, zie, hoor, ruik, proef en voel je echt mee met deze personages en komt hun omgeving – of het nu de Brusselse straten zijn, een Vlaamse dorp of de Amerikaanse woestijn – beetje bij beetje tot leven.

’s Avonds laat maakten ze nog een rondje op straat. David kon niet gaan slapen zonder de buitenwereld gedag te zeggen. Ze zou het leren herkennen, die onrust, als van een dier dat moet worden uitgelaten. Het geluid van een ziekenwagen stierf weg, hun voeten vonden hetzelfde ritme.

Kathy Mathys

Verdwalen en ontdekken

De verhaallijnen van deze mensen, die allemaal zoekende zijn en een stuk melancholie in zich meedragen, vloeien uiteindelijk mooi samen. In het begin moest ik er nochtans even goed mijn aandacht bij houden. Door de vele waarnemingen en verschillende stemmen die elkaar behoorlijk snel afwisselen, dreigde ik bijna te verdwalen. Maar gezien de titel én de thematiek van dit boek, zou het me niet verbazen dat Kathy Mathys haar lezers opzettelijk dit gevoel wil geven. Al lezende ontdek je immers, samen met de personages, hoe alles in elkaar past.

Na een poosje lezen stuwt het boek je vooruit. Mathys weet dan ook prima hoe ze spanning moet opbouwen en nieuwsgierigheid kan opwekken. In combinatie met de zinnelijke taal, de levensechte personages en de herkenbare thematiek van gemis, verlangen en liefde, maakt dat van Verdwaaltijd een zeer lezenswaardig boek. Vlot en meeslepend, maar beslist niet ‘te licht’. Dus ben je nog op zoek naar een boek voor in je vakantiekoffer? Je hebt het gevonden!