Nadat ik vorige week een doos vol eigen boekjes ontving, werd er net nog een bijzonder leuk cadeau geleverd. Geen eigen werk deze keer – ik zou niet weten hoe ik eraan zou moeten beginnen! Wat ik uit de doos haalde, is immers hét boek der boeken: het Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal. Kortweg ‘den dikke’.
Ik was al wekenlang enthousiast over de verschijning van het nieuwe woordenboek en aarzelde niet om er een te bestellen. ‘Je hebt toch al een Dikke Van Dale’, zei iemand. En een ander vroeg: ‘Gebruik jij dat nog? Je vindt toch alles online.’
Om op de eerste reactie te antwoorden: ja, ik had al de vorige editie van de Dikke Van Dale. Maar deze versie bevat zomaar eventjes 18.000 nieuwe trefwoorden en 21.351 nieuwe betekenissen. Welke taalfanaat zou dat willen missen? Bovendien staan er illustraties in! Dat maakt het bladeren eens zo leuk (over dat bladeren zo meteen meer). En dan heb ik het nog niet gehad over een aantal nieuwigheden in de vormgeving en indeling die het opzoekwerk een stuk gemakkelijker maken …
Vooral als dichter kan ik dat lijvige papieren boekwerk niet meer missen.
Het klopt dat je heel veel informatie vindt op het internet. En de digitale versie van de Dikke Van Dale is heerlijk gereedschap voor een schrijver. Toch móét er een papieren versie op mijn bureau staan. Vooral als dichter kan ik dat lijvige papieren boekwerk niet meer missen. Als ik vastloop tijdens het schrijven van een gedicht, kan een rondje ‘bladeren in Van Dale’ weleens de nodige zuurstof geven.
Door de betekenis van één woord op te zoeken, valt mijn oog automatisch op andere woorden die in de buurt staan. Die zorgen er dan weer voor dat ik zin krijg om nog andere woorden op te zoeken en als vanzelf ontstaat er een associatief spel. Uiteindelijk vind ik ’toevallig’ vaak dat ene woord waar mijn versregel nog om smeekte.
Dat deze schatkamer vol taal mogelijk voor het laatst op papier verschijnt, vind ik dus een spijtige zaak. Al is het nóg een reden om deze versie in huis te halen. Een waar collector’s item!
Zijn er nog woordenboekliefhebbers? En wat heeft jullie voorkeur: papier of digitaal?
Hoeveel ik ook van taal houd, ik ben niet van plan om de nieuwe Van Dale te kopen. De vorige editie kreeg ik net voor m’n studies (ik was toen 18 jaar). Nu, 10 jaar later, is er weer iets nieuws. Moet ik de oude dan gewoon weggooien? Of al die lijvige werken gewoon houden? Dan toch liever online…
Ik begrijp dat je zo’n boek niet graag gewoon weggooit. Zelf twijfelde ik even of ik de vorige editie nog zou bijhouden, omdat er in de nieuwe toch ook heel wat woorden verdwenen zijn, maar mijn bureautje is ook niet van die aard dat ik er oneindig veel boeken in kan blijven stouwen ;-) Gelukkig heb ik al een kandidaat gevonden voor het ‘oude’ woordenboek. Veel mensen die niet zo heel erg intensief met taal bezig zijn, maar wel graag een woordenboek in huis hebben, zijn gelukkig met de vorige versie …
Hij staat al vier dagen ongeopend op mijn tafel. Ik geniet ervan om gewoonweg naar de doos kijken in afwachting tot het ogenblik wanneer ik deze schatkamer ga openen. Zalig!
Zoveel geduld had ik niet :-) Al klopt het dat je vaak intens kunt genieten van het uitkijken naar het doorbladeren van een nieuw boek… Veel plezier ermee!