Een blanco blad, een lege tafel, een schone lei. Het zijn beelden die vaak gebruikt worden voor het begin van een nieuw jaar, maar ze zijn me vreemd. Alsof woorden, verhalen, ideeën en personages netjes staan te wachten bij de grens tussen oud en nieuw. Mijn blad is niet wit. En gelukkig maar. Ik ben namelijk een beetje bang voor zoveel wit. Mijn hoofd vult de lege ruimte al in nog voor mijn pen het papier raakt.

2016 wordt dus een jaar om verder te werken aan halve verhalen, om premature ideeën te laten groeien of verwerpen, om gedichten bij te schaven, om veel woorden te schrappen en om uit te kijken naar boeken die bijna in druk gaan. Natuurlijk maak ik ook ruimte voor totaal nieuwe dingen, maar die zullen dan misschien pas in 2017 tot volle bloei komen.

En nu wens ik jullie heel veel moois toe voor 2016. Dat het voor alle lezers en schrijvers een jaar vol van zinnen mag worden!