Discipline. Concentratie. Doorzettingsvermogen. Zie daar drie eigenschappen die elke schrijver in sterke mate zou moeten bezitten. Ze zijn belangrijker dan talent om eender welk schrijfproject tot een goed einde te brengen. En toch … Na al die jaren worstel ik er nog altijd mee.

Dat doorzettingsvermogen valt nog wel mee, maar de andere twee? Pfjoe … Ik ben zeer snel afgeleid als ik aan het werken ben en sociale media doen daar weinig goeds aan. ‘Snel iets opzoeken op het internet’ wordt algauw urenlang van de ene naar de andere pagina klikken, ‘eventjes een foto posten op Instagram’ ontaardt in scrollen tot ik ervan duizel. Maar er bestaat een oplossing voor snel-afgeleide-schrijvers zoals ik. Halleluja!

De tomaat

Die oplossing is ook nog eens verbazingwekkend simpel. Ze heet de ‘pomodoro-techniek’. En pomodoro is Italiaans voor jawel: tomaat. De techniek ontleent zijn naam aan een keukenwekker in de vorm van een tomaat. Het komt erop neer dat je die wekker (of eender welke timer of pomodoro-app) gebruikt om je werktijd te timen. En nu het leuke nieuws: die werktijd is kort, ultrakort zelfs.

Focus

Je werkt 25 minuten aan één stuk, maar dan wel hyper geconcentreerd. Geen sociale media, geen binnenlopende e-mails, geen gelanterfanter op het internet. Ik schakel alle programma’s die me ook maar een beetje kunnen afleiden uit. Vijfentwintig minuten lang zijn er alleen het blad (nu ja, scherm) en ik. Na 25 minuten hoor je een belletje en neem je 5 minuten pauze (e-mail bekijken, naar het toilet lopen, plantjes water geven, een kop thee zetten …). Daarna volgt een nieuwe werksessie van 25 minuten. Na drie sessies neem je een langere pauze van 20 minuten. En dan begin je weer opnieuw.

Werkt het?

En of het werkt! Als ik aan grote schrijfprojecten werk, houd ik altijd een voortgangsdocument bij. Dat wil zeggen dat ik noteer hoeveel tekens ik op een dag geschreven heb. Sinds ik met de pomodoro-techniek werk heb ik het gemiddeld aantal tekens per dag zowat verdubbeld, terwijl ik zelfs minder uren aan mijn computer doorbreng. Het lukt me nu namelijk echt om te focussen.

Als ik naar mijn werkkamer trek om te schrijven moet ik niet opzien tegen urenlang geploeter. Nee, ik hoef maar 25 minuten te werken. Dat er daarna nog heel wat van die 25-minutensessies volgen maakt niet eens zoveel uit. In gang schieten is namelijk het moeilijkste. Doordat elke werksessie beloond wordt met een pauze, ben ik tijdens die 25 minuten extra gemotiveerd.

Halve zinnen

Er zijn nog meer voordelen. De pomodoro-techniek helpt me om mezelf niet ‘vast te schrijven’. Ik neem de timing zeer strikt. Als het belletje rinkelt om te zeggen dat de 25 minuten voorbij zijn, stop ik onmiddellijk. Het is van cruciaal belang dat ik mijn zin niet afmaak, dat ik niet nog even verder schrijf om een alinea of een hoofdstuk af te ronden.

Als je schrijft naar een afgewerkt geheel, is het namelijk veel moeilijker om daarna weer op te starten. Moet je nog een zin afmaken of een alinea voltooien, dan ben je na je pauze onmiddellijk weer vertrokken. Zonder pomodoro had ik de neiging om te schrijven tot ik niet meer goed verder kon. Ik kan je verzekeren dat het dan zeer moeilijk is om de volgende dag weer aan de slag te gaan. Je moet namelijk meteen beginnen met ‘een probleem’.

Nog gezond ook

Vooruit dan maar, nóg een voordeel. Pomodoro helpt om niet urenlang zonder beweging op je stoel te blijven zitten. Dat zitten slecht is en bewegen gezond hoeft ongetwijfeld geen betoog. Toen ik zonder pomodoro schreef, geraakte ik op goede momenten zonder al te veel afleiding weleens in een flow die ervoor zorgde dat ik de tijd vergat. Van beweging was er dan geen sprake.

Nu verplicht ik mezelf om tijdens elke pauze even op te staan (als ik e-mail wil bekijken of sociale media wil checken doe ik dat al rechtstaande). Soms doe ik zelfs een korte reeks oefeningen met de halters die op mijn vensterbank liggen ;-)

Wie doet mee?

Ik had al vaak over de techniek gehoord, maar Michael Townsend Williams trok me over de streep met zijn boekje Do Breathe. Daarin raadt hij de pomodoro-techniek aan om te focussen. Dat er nog meer redenen zijn om dat boekje te lezen ontdek je hier.

Je hebt niet veel nodig om zelf met de techniek te beginnen. Een keukenwekker of timer is genoeg, maar zelf vind ik een app handiger, omdat je dan al je werksessies en pauzes op voorhand kunt instellen. Er zijn gratis apps en betalende met meer mogelijkheden.

Zijn er nog mensen die deze techniek toepassen? Wat zijn jullie ervaringen?